Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011

περί Ντεντέ Ντάγ ή Αγιοβουνίου

Η σημερινή ανάρτηση αφορά το βουνό πάνω από τα χωριά Πέρνη και Πετροπηγή , το οποίο ονομάζεται και Αγιοβούνι ή Ντεντέ Νταγ (βουνό του Αγίου) στα τουρκικά. Είχα ακούσει τόσα πράγματα γι΄αυτό και είχα διαβάσει αναφορές του Εβλιγιά Τζελεμπη, του μεγάλου Τούρκου περιηγητή του 18ου αιώνα, για τα ερείπια μοναστηριού  που υπήρχε στην κορυφή του βουνού και έφερε τον τίτλο προσκύνημα του Κιουσλούκ Μπαμπά . Έτσι θέλησα να το επισκευτώ , για να διαπιστώσω από πρώτο χέρι με τη σειρά μου τι υπάρχει στην περιοχή και ειδικότερα στην κορυφή του βουνού αυτού. Έφθασα πάνω από τις κεραίες του χωριού Πετροπηγή , το Σάββατο 15-1-2010, στις 11.10 π.μ και ξεκίνησα την ανάβαση για τη κορυφή. Δεν ταλαιπωρήθηκα να βρώ μονοπάτι καθώς ένας βοσκός από την Πέρνη που βοσκούσε το κοπάδι των κατσικιών του, μου έδειξε τον δρόμο προς την κορυφή. Η ανάβαση ήταν δύσκολή εξαιτίας της μεγάλης κλίσης του μονοπατιού και ταλαιπωρήθηκα αρκετά μέχριν  να φθάσω στην κορυφή. Αξίζει εδώ να αναφέρω ότι τα βουνά πέριξ της Πετροπηγής θεωρούνται η χαρά του αναρριχητή και υπάρχουν  σχετικές  αναφορές  σε αρκετές  ιστοσελίδες ορειβατικών συλλόγων. Πρώτα κατευθύνθηκα στην κορυφή στην οποία κάτοικοι του χωριού Πέρνη έχουν τοποθετήσει μια Ελληνική σημαία. Με λύπη όμως διαπίστωσα ότι κάποιοι είχαν σκίσει και πετάξει την σημαία που υπήρχε στον ιστό και η οποία είχε προφανώς αντικατασταθεί από καινούργια. Δυστυχώς και εγώ ο ίδιος δεν φρόντισα να πάρω τα ιερά αυτά κομμάτια μαζί μου . Αφού προσκύνησα την σημαία και απόλαυσα την μαγευτική θέα από την κορυφή του βουνού ΄προχώρησα προς το σημείο όπου σύμφωνα με τις ανωτέρω περιγραφές υπήρχαν τα ερείπια τζαμιού. Μόλις έφθασα εκεί μαγεύτικά από το θέαμα. Παντού μεγάλοι σωροί από πέτρες διάσπαρτοι γέμιζαν το τοπίο ενώ και οι πεζούλες που είχαν δημιουργηθεί από κατοίκους του σημείου αυτού , τους πρόσφεραν την ανάλογη καλλιεργήσιμη γη. Φαίνεται ότι κάποιοι από τους σορούς αυτούς ήταν σπίτια καθώς υπάρχουν γύρω από τις πέτρες αυτές και αρκετά κομμάτια από σπασμένα κεραμίδια. Όταν έφθασα και στο κυρίως κτίσμα έμεινα άφωνος γιατί  διαπίστωσα ότι αυτός ο χώρος σίγουρα δεν ήταν τζαμί γιατί έχει προσανατολισμό από δυτικά προς τα ανατολικά (σαν εκκλησία δηλαδή !!!!!!!) ενώ κεραμίδια υπάρχουν διάσπαρτα σε όλο τον χώρο, κάποια από τα οποία έφερα και μαζί μου. Τέλος ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε ένα τμήμα σαν κώχη που υπάρχει στην ανατολική πλευρά του κτίσματος καθώς και μια κατασκευή με βάθος περί τους πενήντα πόντους , πετρόκτιστη, μπροστά από την κώχη αυτή. Δεν ισχυρίζομαι ότι το κτίσμα αυτό είναι εκκλησία , αλλά σίγουρα εξαιτίας του προσανατολισμού του, δεν ήταν τζαμί καθώς τα τζαμιά βλέπουν από τον βορά προς τον νότο ενώ όπως διδάσκουν όλα τα εγχειρίδια βυζαντινής αρχαιολογίας , οι εκκλησίες είναι κτισμένες από δυτικά προς ανατολικά για συμβολικούς λόγους. Αναρωτιέμαι μήπως ήταν μεντρεσές (τουρκικό ιεροδιδασκαλείο για τους Τούρκους της περιοχής) αν και μένει να εξακριβώσω αν οι μεντρεσέδες είχαν ανάλογο προσανατολισμό με τα τζαμιά . Τέλος πάντων, σημασία έχει ότι όντως κάτι υπάρχει στην κορυφή του βουνού απλά θα πρέπει να ερευνηθεί περισσότερο από τους ερευνητές . Φωτογραφίες από την επίσκεψη μου θα ανεβάσω αύριο την Κυριακή.

1 σχόλιο:

  1. Αγαπητέ Μανόλη, μια μικρή διόρθωση: Ο Εβλιγιά έζησε τον 17ο αιώνα (1611-1682). Φιλικά, Ιορδάνης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή