Έλληνας θα πει δύο Και δύο τέσσερα στη γη . Όχι δύο και δύο εικοσί δυο στον ουρανό.
Έλληνας θα πει να προσκυνάς τακτικά στους Δελφούς το γνώθι σαυτόν.
Έλληνας θα πει να σταθείς μπροστά στη στήλη του Κεραμεικού και να διαβάσεις το επιτύμβιο: στάθι και οίκτιρον.
Έλληνας θα ειπεί το πρωί να γελάς σαν παιδί. Το μεσημέρι να κουβεντιάζεις φρόνιμα και το δείλι να δακρύζεις περήφανα. Όχι το πρωί να κάνεις μετάνοιες στα τούβλα. Το μεσημέρι να γίνεσαι φοροφυγάς στο κράτος και επίτροπός στην ενορία σου. Και το βράδυ να κρύβεσαι στη κώχη του φόβου σου και να ολολύζεις σα βερέμης.
Έλληνας θα ειπεί όσο ζεις να δοξάζεις με τους γείτονες σου τον ήλιο και τον άνθρωπο. Και να παλεύεις με τους συντρόφους τη γη και τη θάλασσα. Και σαν πεθάνεις, να μαζεύουνται οι φίλοι γύρω από τη μνήμη σου, να πίνουνε παλιό κρασί και να σε τραγουδάνε.
(απόσπασμα από βιβλίο του αείμνηστου καθηγητή Λιαντίνη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου