2ο Πανγεροντιανό Συμπόσιο

ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΡΑΙΟΣ

Οποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά"

"Οταν η Διοίκησις βιάζη, αθετή, καταφρονή τα δίκαια του λαού και δεν εισακούει τα παράπονά του, το να κάμη τότε ο λαός ή κάθε μέρος του λαού επανάστασιν, να αρπάζη τα άρματα και να τιμωρήση τους τυράννους του, είναι (το) πλέον ιερόν από όλα τα δίκαιά του, και το πλέον απαραίτητο από όλα τα χρέη του (...)".

Τα παραπάνω λόγια δεν είναι μόνο ένα απόσπασμα από τη "Χάρτα των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του Ρήγα Φεραίου.Είναι απόφαση σκλάβου κόντρα στη σκλαβιά, στάση εξύψωσης του ανθρώπου, παρακαταθήκη της ίδιας της ιστορίας σε όλους εμάς, τους επόμενους.

Οταν, όμως, ο Ρήγας Φεραίος, το 1797, γράφει τη "Χάρτα των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων", μιλάει για τον ελεύθερο άνθρωπο και γίνεται ουσιαστικά ο πρωτεργάτης της Ελληνικής Επανάστασης.Γι' αυτή του την "ιδιότητα", το 1798 φυλακίζεται και δολοφονείται.

Ποιος ήταν, όμως, εκείνος ο σπουδαίος οραματιστής και διαφωτιστής; Πώς οδηγήθηκε στο θάνατο εκείνος που έκανε σημαία ελληνική το "Κάλλιο 'ναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,/ παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή!";Πώς συνέβαλε στην απελευθέρωση αυτός, τον οποίο οι κυβερνήσεις της ελεύθερης Ελλάδας δε θεωρούν απαραίτητο να θυμόμαστε... Πουθενά, σε καμία πλατεία της Αθήνας δεν υπάρχει ένα, τουλάχιστον, άγαλμά του, εκτός από το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Αντίθετα οι δουλικές κυβερνήσεις, των ελεύθερων Ελλήνων θεώρησαν κάποτε πιο αναγκαίο να στήσουν το άγαλμα του... Τρούμαν.

Ο Ρήγας Φεραίος γεννήθηκε το 1757 στο Βελεστίνο της Θεσσαλίας. Λένε, μάλιστα, πως πολύ νέος έπνιξε έναν Τούρκο γιατί τον προσέβαλε. Ξενιτεύεται από την Ελλάδα το 1774,χρονιά που υπογράφεται η Ρωσοτουρκική Συνθήκη Ειρήνης. Τότε ξεριζώθηκαν χιλιάδες Ελληνες. Μόνο στην Αυστροουγγαρία μετανάστευσαν 80.000 άνθρωποι. Ο Ρήγας Φεραίος βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη.Το 1786 πηγαίνει στη Βλαχία,όπου θα γίνει ο κήρυκας της επανάστασης. Μιας επανάστασης με πλατύ απελευθερωτικό χαρακτήρα που αφορούσε σε όλους του λαούς των Βαλκανίων.Ενα χρόνο αργότερα ξεσπάει οπόλεμος των τριών Αυτοκρατοριών.Η Ρωσία και η Αυστρία αντιμέτωπες με την Τουρκία. Πριν ακόμα τελειώσει ο πόλεμος, ο Ρήγας ήταν γραμματικός του Βαρόνου Λάνγκενφελντ.Μαζί με τον βαρόνο θα μείνει επτά μήνες στη Βιέννη, όπου γνωρίζεται με τα πιο ζωντανά στοιχεία της ελληνικής παροικίας και εκδίδει το "Φυσικής απάνθισμα",βιβλίο στο οποίο γράφει την περίφημη ρήση"όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά".Το 1791 γυρίζει στο Βουκουρέστι και το 1792 η Ρωσία υπογράφει συνθήκη ειρήνης με την Τουρκία, ακολουθώντας την απόφαση της Αυστρίας. Μονομιάς καταρρέουν οι ελπίδες των λαών των Βαλκανίων για απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό.

Αλλά ο απόηχος της Γαλλικής Επανάστασης φτάνει δυνατός τους υπόδουλους λαούς. Και ο Ρήγας από διαφωτιστής γίνεται επαναστάτης.Η ώρα της δράσης έχει φτάσει και τα εθνεγερτικά του όνειρα ξεσπούν. Ονειρα, που τον Αύγουστο του 1796 τα καταγράφει σε χάρτες και χειρόγραφα και τα παίρνει μαζί του στην Βιέννη. Ο πρόξενος Μαρκέλιους ειδοποιεί το υπουργείο Εξωτερικών της Αυστρίας λέγοντας: "στις αρχές της εβδομάδας ένας γραμματικός, Ρήγας, πρόσωπο ύποπτο, ξεκίνησε από 'δω για την Βιέννη, όπου σκοπεύει να τυπώσει ελληνικό γεωγραφικό χάρτη".Στην πρωτεύουσα της Αυστρίας θα γράψει τον "Θούριο",μια επαναστατική προκήρυξη γραμμένη σε στίχους. Ο Γιάννης Κορδάτος χαρακτηρίζει τον "Θούριο" ως "παμβαλκανικό εγερτήριο".

Ηταν καιρός, όμως, να γυρίσει στην Ελλάδα. Χάρτες, επαναστατικές προκηρύξεις και χειρόγραφα, τα βάζει όλα σε κάσες για να τα στείλει στον εμπορικό αντιπρόσωπο στην Τεργέστη, Αντώνη Νιώτη,μέσω του αντιπροσώπου Αργέντη,διευκρινίζοντας όμως ότι τελικός παραλήπτης θα ήταν ο έμπορος και λόγιος Αντώνιος Κορωνιός.

Εχει αρχίσει να παίζεται η τελευταία πράξη της ζωής του Ρήγα Φεραίου.Εκανε το μοιραίο λάθος να στείλει γράμμα στον Κορωνιό και στην πραγματικότητα να στείλει στο θάνατο τον εαυτό του και εφτά συντρόφους του. Ο Κορωνιός έλειπε και ο συνέταιρός του, Δημήτρης Οικονόμου,μιλάει στην αστυνομία της Τεργέστης για ένα "παράξενο" εμπόρευμα.

19 Δεκέμβρη 1797.Ο Ρήγας συλλαμβάνεται μόλις φθάνει στην Τεργέστη. Προφταίνουν, μαζί με τον Περαιβό να πετάξουν καταλόγους με ονόματα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Αρχίζουν οι ανακρίσεις. "Ποιους έχεις συνεργάτες;",τον ρωτάνε. "Ολο το ΕΘνος" τους απαντάει.

Για αυτό το Εθνος, σύμφωνα με τα σχέδιά του, ετοιμαζόταν να πάει στη Μάνη και να ελευθερώσει το Μοριά. Επειτα να περάσει στη Στερεά Ελλάδα, να σμίξει με τους Σουλιώτες και να ξεσηκώσει Επανάσταση σε Ηπειρο, Ρούμελη, Μακεδονία και Αλβανία.

Στις 14/2/1798 οδηγείται στη φυλακή της Βιέννης,ενώ είχαν ήδη συλληφθεί οι πιο στενοί συνεργάτες του. Τους κρατούμενους τους χώρισαν σε δύο ομάδες: σε εκείνους με αυστριακή καταγωγή, οι οποίοι θα εξορίζονταν και στους ραγιάδες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, τους οποίους θα παρέδιδαν τους Τούρκους.

Ο Ρήγας και εφτά σύντροφοί του ανήκαν στη δεύτερη ομάδα και παραδόθηκαν στον Τούρκο καϊμακτσή του Βελιγραδίου.Οι νέοι δήμιοι τους οδήγησαν στα μπουντρούμια του Κάστρου της Neboisa,στη συμβολή Δούναβη και Σάβα.

Νύχτα 24ης Ιούνη 1798.Οι δήμιοι εισβάλουν στο Κάστρο. Στραγγαλίζουν τον Ρήγα και τους άλλους και τους πετάνε στον Δούναβη. Νόμισαν ότι μαζί με τους επαναστάτες πέταξαν και την επανάσταση.

Είκοσι τρία χρόνια αργότερα τα όνειρα του Ρήγα Φεραίου γίνονται πραγματικότητα. Οι Ελληνες επαναστατούν.
(το παρόν κείμενο αναδημοσιέυεται από την εφημερίδα ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ , Κυριακή 24 - 03 -1996

Περί αγιότητας γονέων

Η αγιότητα των γονέων είναι η καλύτερη εν Κυρίω αγωγή(π. Πορφύριος) - αναδημοσίευση από το ιστολόγιο http://1myblog.pblogs.gr/

Να βλέπομε τον Θεό στο πρόσωπο των παιδιών και να δώσομε την αγάπη του Θεού στα παιδιά. Να μάθουν και τα παιδιά να προσεύχονται. Για να προσεύχονται τα παιδιά, πρέπει να έχουν αίμα προσευχομένων γονέων. Εδώ πέφτουν έξω μερικοί και λένε: «Εφόσον οι γονείς προσεύχονται, είναι ευσεβείς, μελετούν την Αγία Γραφή και τα παιδιά τα ανάθρεψαν ''εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου''[1], επόμενο είναι να γίνουν καλά παιδιά». Ορίστε, όμως, που βλέπομε αντίθετα αποτελέσματα λόγω της καταπιέσεως.

Δεν είναι αρκετό να είναι οι γονείς ευσεβείς. Πρέπει να μην καταπιέζουν τα παιδιά, για να τα κάνουν καλά με τη βία. Είναι δυνατό να διώξομε τα παιδιά απ' τον Χριστό, όταν ακολουθούμε τα της θρησκείας με εγωισμό. Τα παιδιά δεν θέλουν καταπίεση. Μην τα εξαναγκάζετε να σας ακολουθήσουν στην εκκλησία. Μπορείτε να πείτε: «Όποιος θέλει, μπορεί να έλθει τώρα μαζί μου ή αργότερα». Αφήστε να μιλήσει στις ψυχές τους ο Θεός. Η αιτία που μερικών ευσεβών γονέων τα παιδιά, όταν μεγαλώσουν, γίνονται ατίθασα κι αφήνουν και την Εκκλησία κι όλα και τρέχουν αλλού να ικανοποιηθούν είναι αυτή η καταπίεση που τους ασκούν οι «καλοί» γονείς. Οι τάχα «ευσεβείς» γονείς, που είχαν τη φροντίδα να κάνουν τα παιδιά τους «καλούς χριστιανούς», μ' αυτή την αγάπη τους, την ανθρώπινη, τα καταπίεσαν κι έγινε το αντίθετο. Πιέζονται, δηλαδή, όταν είναι μικρά τα παιδιά κι όταν γίνουν δεκάξι χρονώ, δεκαεφτά ή δεκαοχτώ, φθάνουν στο αντίθετο αποτέλεσμα. Αρχίζουν από αντίδραση να πηγαίνουν με παλιοπαρέες και να λένε παλιόλογα.

Ενώ, όταν αναπτύσσονται μέσα στην ελευθερία, βλέποντας συγχρόνως το καλό παράδειγμα των μεγάλων, χαιρόμαστε να τα βλέπομε. Αυτό είναι το μυστικό, να είσαι καλός, να είσαι άγιος, για να εμπνέεις, να ακτινοβολείς. Η ζωή των παιδιών φαίνεται να επηρεάζεται απ' την ακτινοβολία των γονέων. Επιμένουν οι γονείς: «Άντε να εξομολογηθείς, άντε να μεταλάβεις, άντε να κάνεις εκείνο....». Τίποτα δεν γίνεται. Ενώ βλέπει εσένανε; Αυτό που ζεις, αυτό και να ακτινοβολείς. Ακτινοβολεί ο Χριστός μέσα σου; Αυτό πηγαίνει στο παιδί σου. Εκεί βρίσκεται το μυστικό. Κι αν γίνει αυτό, όταν το παιδί είναι μικρό στην ηλικία, δεν θα χρειασθεί να κοπιάσει πολύ, όταν μεγαλώσει. Πάνω σ' αυτό το θέμα ακριβώς ο σοφός Σολομών χρησιμοποιεί μια ωραιότατη εικόνα, τονίζοντας τη σημασία που έχει το καλό ξεκίνημα, η καλή αρχή, το καλό θεμέλιο. Λέγει σ' ένα σημείο: «Ο ορθρίσας προς αυτήν (την σοφίαν) ου κοπιάσει· πάρεδρον γαρ ευρήσει των πυλών αυτού»[2]. Ο «όρθρος προς αυτήν» είναι η πιο νεαρά ηλικία απασχόλησις με αυτή, τη σοφία. Σοφία είναι ο Χριστός. Η λέξη «πάρεδρος» σημαίνει «βρίσκεται πλησίον».

Όταν οι γονείς είναι άγιοι και το μεταδώσουν αυτό στο παιδί και του δώσουν αγωγή εν Κυρίω, τότε το παιδί, ό,τι επιδράσεις κακές κι αν έχει απ' το περιβάλλον του, δεν επηρεάζεται, διότι έξω απ' την πόρτα του θα βρίσκεται η Σοφία, ο Χριστός. Δεν θα κοπιάσει, για να την αποκτήσει. Φαίνεται πολύ δύσκολο να γίνεις καλός, αλλά στην πραγματικότητα είναι πολύ εύκολο, όταν από μικρός ξεκινήσεις με καλά βιώματα. Μεγαλώνοντας δεν χρειάζεται κόπος, το έχεις μέσα σου το καλό, το ζεις. Δεν κοπιάζεις, το έχεις ζήσει, είναι περιουσία σου, που τη διατηρείς, αν προσέξεις, σε όλη σου τη ζωή.

 

Galaxiako: ΤΑ ΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΑ ΑΠΕΡΓΟΥΝ… ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΡΟΙΔΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΟ...

Galaxiako: ΤΑ ΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΑ ΑΠΕΡΓΟΥΝ… ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΡΟΙΔΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΟ...: ".....γράφει ο diaskronos Τρέξε Ελληναρά μου ευκολόπιστε και πάντα προδωμένε! Τρέξε και σε καλούν ο Παναγόπουλος,ο Ανέστης και ο Μανώλης, Ο ..."

Περί επανάστασης του 1821

Άπειρες συζητήσεις γίνονται αυτές τις μέρες σε όλα τα ιστολόγια για την ιστορία του Έθνους. Φωνές διάφορές ακούγοντια δεξιά και αριστερά περί αλλοίωσης της εθνικής μας ταυτότητας ήη από την άλλη μια διαφορετική θεώρηση της ιστορίας χωρίς δογματισμούς και χωρίς στερεότυπα. Δεν είναι τυχαίο ότι κάτι ανάλογο γίνεται αυτή τη στιγμή και στην Τουρκία , με αφορμή μια σειρά όπου ο σουλτάνος Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής παρουσιάζεται ως κοινός άνθρωπος με πάθη. Ο ηθοποιός που ενσαρκώνει τον ρόλο του Σουλεϊμάν (Ονούρ - Χίλιες και μια νύχτες) βιώνει μια τρομοκρατία άνευ προηγουμένου από σκληροπυρηνικούς μουσουλμάνους που θεωρούν ότι η σειιρά αυτή προσβάλει βάναυσα την προοσωπικότητα και τη μνήμη του σουλτάνου αυτού.

Στο δια ταύτα τώρα: Στην εποχή του διαδικτύου όπου οι πληροφορίες διαχέονται ελεύθερα θα ήταν ουτοπικό να μην περιμέναμε ότι οι προβληματισμοί και οι αναζητήσεις για όλα τα θέματα δεν θα αφορούσαν και την ιστορία. Κάποιοι ακριβώς εξαιτίας της ευρείας διάχεισης της πληροφορίας επιχειρούν να τοποθετηθούν σε διάφορά ζητήματα , πολλές φορές και με ριξηκέλευθες απόψεις. Όμως από το να διατυπώνουν ελεύθερα τις απόψεις τους μέχρι του να οδηγούνται στην "πυρά" ή στην κατακραυγή επειδή διατύπωσαν κάποιες απόψεις που δεν βρίσκουν σύμφωνη την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού υπάρχει μια τεράστια απόσταση.

Στο κάτω - κάτω η όποιας φύσεως μονολιθηκότητα βλέπουμε ότι βάλλεται πανταχόθεν στις μέρες μας (όρα εξεγέρσεις στις αραβικές χώρες). Όμως η αμφισβήτηση αυτή ας αποτελέσει μια καλή ευκαιρία σε όλους αυτούς που έχουν κάτι να πουν,  να σηκωθούν από τους καναπέδες και να πάρουν θέση αντί να αδιαφορούν. Στο κάτω - κάτω της γραφής κατακριτέα δεν πρέπει να είναι η οποιαδήποτε άποψη , κατακριτέος πρέπει να είναι αυτός που έχει κάτι να πεί ή πρέπει κάτι να πεί και σιωπά. Σαφώς και δεν με βρίσκει σύμφωνο η απόψη ότι οι πρώτες αιώνες της οθωμανικής σκλαβιάς ήταν αιώνες ευημερίας και ειρήνης. Αρκεί να διαβάσει  κάποιος τα ιστορικά αρχεία Μακεδονίας για τους εξισλάμισμούς , αλλά και αναφορές ξένων περιηγητών για να αντιληφθεί ότι η ευημερία ήταν μάλλον θεωρητική σύλληψη κάποιων ιστορικών προκειμένου να τεκμηριώσουν άλλους ισχυρισμούς στη συνέχεια. Όπως όμως δεν εμποδίζει κανείς να διατυπώσω την άποψη μου για το γεγονός ότι πνευματικός ηγέτης των ορθοδόξων της επαναστατημένης Ελλάδας δεν ήταν ο Δαλάι Λάμα ή ότι την επανάσταση δεν την έκαναν οι χαρτογιακάδες Φαναριώτες αλλά οι απλοί Έλληνες , έτσι δεν θα πρέπει να εμποδίζονται και οι υπόλοιποι να διατυπώνουν τις όποιες απόψεις τους.

αλεπού του Ολύμπου: θέλει η που........ να κρυφτεί και η χαρά δεν το...

αλεπού του Ολύμπου: θέλει η που........ να κρυφτεί και η χαρά δεν το...: "Οι Ψαράδες των Ιών, της Ελευθεροχαφιεδοτυπίας τώρα εναντίον και του Μίκη Θεοδωράκη!! Και ενώ η Ελλάδα καίγεται ο έγκριτος αριστ..."

ΠΕΡΙ ΤΗΝ ΘΡΑΚΗΝ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

        Όταν ξεκινά κάποιος να γράψει για την ιστορία της Θράκης ή να αναπτύξει, μετά από έρευνα,  πτυχές της ιστορίας της αισθάνεται δέος. Δέος γιατί ανακαλύπτει μια ιστορία πλούσια σε αγώνες και αίμα. Πλούσια σε λάθη της επίσημης πολιτικής ηγεσίας, πλούσια σε πειραματισμούς των εκάστοτε κυβερνώντων και τέλος πλούσια σε  μικροκομματικές σκοπιμότητες . Παρόλα αυτά όμως οι Θράκες επιμένουν να αγωνίζονται κόντρα σε όλες αυτές τις αντιξοότητες, με σθένος και επιμονή. Ποιούς να πρωτοαναφέρω, τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη, τον Πέτρο Γεωργαντζή , την Χαρίκλεια Μαργαριτοπούλου, τον Χρίστο Κοζαρίδη και τόσους και τόσους άλλους που και μόνο η αναφορά σε αυτούς θα αρκούσε να γεμίσει δεκάδες σελίδες μιας φοιτητικής εργασίας. Όλοι αυτοί παλεύουν μόνοι τους να αναδείξουν την ιστορία της περιοχής και να διατρανώσουν την ελληνικότητα της στον χώρο και στον χρόνο. Προς Θεού, δεν επιδιώκω να προσδώσω δραματικό χαρακτήρα στα γραφόμενα μου, αλλά δυστυχώς εδώ και πενήντα χρόνια η Θράκη έχει αφεθεί στην τύχη της καθώς το παρακράτος του Τουρκικού Προξενείου οργιάζει. Αρκεί να διαβάσει κανείς το βιβλίο του Γιάννη Καψή (1) (μπάρμπα Γιάννη , για εμάς του Μικρασιάτες πατριώτες του) με τίτλο “Πενήντα χρόνια στο Κουρμπέτι , εκδόσεις Ν. Σύνορα – Α. Λιβάνης” και ειδικότερα το κεφάλαιο που αναφέρει για τα τεκταινόμενα στη Θράκη την περίοδο που υπηρετούσε ως έφεδρος αξιωματικός στην περιοχή , για να διαπιστώσει πως δυστυχώς δεν έχει αλλάξει τίποτα ή μάλλον έχει αλλάξει αλλά   σε   βάρος   της   πατρίδας   μας . Τα  γεγονότα  στο  χωριό  Δέριο   και  ο  διωγμός  της ηρωικής δασκάλαςτου χωρίου από παράγοντες του προξενείου , γιατί το έγκλημα  της  ήταν  ότι  προσπαθούσε  να  εμφυσήσει  την  ελληνική εθνική συνείδηση στους μικρούς μαθητές της αλλά  και  οι  μαρτυρίες  κατοίκων  της  περιοχής  ,  ότι   τα πράγματα είναι πολύ πιο άσχημα από ότι παρουσιάζονται στις τηλεοράσεις αρκεί (;) για να μας αφυπνίσει πριν να είναι πολύ αργά. Ξέρω ότι ο πρόλογος αυτός ξεφεύγει από τα συνηθισμένα , αλλά θεωρώ καθήκον και υποχρέωση μου να συμβάλω και εγώ με τις ελάχιστες δυνάμεις μου στη διατήρηση της Θράκης στον εθνικό κορμό της πατρίδας μας. Αρκεί να ανατρέξει κανείς στο διαδίκτυο για να βρει σημαίες της «αυτόνομης» Δυτικής Θράκης (!!!), αρκεί να διαβάσει στις εφημερίδες όλων των πολιτικών αποχρώσεων (2) ότι έλληνες βουλευτές δίνοντας τα διαπιστευτήρια τους στο Τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής προκειμένου να εξασφαλίσουν πολιτική στήριξη στις εκλογές για να καταλάβει πόσο έχει προχωρήσει η σήψη , που απειλεί να απονεκρώσει το κομμάτι αυτό της γης η οποία αποτελεί το προπύργιο του Ελληνισμού και όχι τόπο εξορίας φαντάρων και δημοσίων υπαλλήλων. Την ώρα που καταθέτω αυτές τις σκέψεις στην  τηλεόραση ένας τύπος «προσφέρει» ανακαινισμένα σπίτια σε «χαρούμενους» ιδιοκτήτες και εμείς οι υπόλοιποι «μοιράζουμε» τον χρόνο μας σε κατσαρόλες , κουζίνες , Big Brother και άλλα τηλεοπτικά σκουπίδια που μας αποκοιμίζουν τη στιγμή που για πρώτη φορά μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο διακυβεύεται η εδαφική μας ακεραιότητα (3). Και οι πολιτικοί ταγοί μας κοιμούνται ύπνο βαθύ.

______________________________________________

1.    Γιάννης Καψής , Πενήντα χρόνια στο κουρμπέτι, εκδόσεις Ν. Σύνορα – Α. Λιβάνης, Αθήνα 2004  2.    Αρχεία εφημερίδων  ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ και ΕΘΝΟΣ

3.   Συνέντευξη του πρώην Υφυπουργού Εξωτερικών Γιάννη Καψή στην εφημερίδα Παρόν (δυστυχώς η ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας δεν με βοήθησε να βρω την ημερομηνία στην οποία δημοσιεύθηκε η συνέντευξη αυτή)



E-Lawyer: Το δικαίωμα στο ιδιωτικό αστείο

E-Lawyer: Το δικαίωμα στο ιδιωτικό αστείο: "Η ιστορία είναι γνωστή: ο συγγραφέας Πέτρος Τατσόπουλος που παρουσιάζει την σειρά ντοκιμαντέρ '1821' είναι ιδιαίτερα ενεργός στο facebook κ..."

ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ

Η ζωή ενός εγκατελειμένου σκύλου

1η εßδοµάδα. Σήµερα είµαι ηλικίας µιας εßδοµάδας. Τι χαρά να είµαι µέρος αυτού του Κόσµου!

1 µηνός. Η µαµά µου µε φροντίζει πάρα πολύ καλά. Είναι µια εξαιρετική µητέρα.

2 µηνών. Σήµερα µε χώρισαν από τη µητέρα µας. Ήταν πολύ ανήσυχη και µε τα µάτια της µε χαιρετούσε. Ελπίζω η νέα «ανθρώπινη» οικογένειά µου να µε φροντίζει το ίδιο καλά µε τη µαµά µου.

4 µηνών. Έχω µεγαλώσει πολύ γρήγορα, τα πάντα τραßάνε την προσοχή µου. Υπάρχουν µερικά παιδιά στο σπίτι που µου είναι σαν «µικρά αδερφάκια». Παίζουµε πολύ, τραßάνε την ουρά µου κι εγώ τους δίνω µικρές ψεύτικες δαγκωνιές για πλάκα.

5 µηνών. Σήµερα µου φωνάξανε. Η κυρία µου ήταν πολύ αναστατωµένη επειδή ούρησα µέσα στο σπίτι. Όµως δεν µου είπαν ποτέ πού έπρεπε να το κάνω αυτό.. Επίσης, κοιµάµαι στο χωλ. Στεναχωρήθηκα πολύ γι' αυτό!

8 µηνών. Είµαι ένα πολύ χαρούµενο σκυλί! Έχω τη ζεστασιά ενός σπιτιού, αισθάνοµαι τόσο ασφαλής, τόσο προστατευµένος... Νοµίζω ότι η «ανθρώπινη» οικογένειά µου µε αγαπάει. Η αυλή είναι όλη δική µου και, συχνά, ξεπερνάω τον εαυτό µου, σκάßοντας στο χώµα σαν τους προγόνους µου, τους λύκους, για να κρύψω το φαγητό. Ποτέ δεν δοκιµάζουν να µου µάθουν τίποτε. Τότε θα πρέπει όλα να πηγαίνουν καλά, όλα αυτά τα πράγµατα που κάνω να είναι εντάξει!

12 µηνών. Σήµερα έγινα ενός έτους. Είµαι ένας ενήλικος σκύλος. Όµως τα αφεντικά µου λένε ότι µεγάλωσα πολύ περισσότερο από ότι περίµεναν. Πόσο υπερήφανοι πρέπει να είναι για µένα!

13 µηνών. Σήµερα µε έδεσαν. Σχεδόν δεν µπορούσα να κουνηθώ, να ßρεθώ σε λίγο ήλιο όταν κρυώνω, ή να ßρω λίγη σκιά όταν ο ήλιος ανεßαίνει ψηλά στον ουρανό. Λένε ότι θα µε επιτηρούν και ότι είµαι αχάριστος. Δεν καταλαßαίνω τίποτε απ' όσα µου συµßαίνουν.

15 µηνών. Όλα έχουν αλλάξει τώρα... Με κρατάνε συνέχεια κλειδωµένο στη ßεράντα. Αισθάνοµαι πολύ µόνος. Η «ανθρώπινη» οικογένειά µου δεν µε θέλει πια. Μερικές φορές ξεχνάνε ότι διψάω και πεινάω. Όταν ßρέχει, δεν έχω µια στέγη πάνω από το κεφάλι µου..

16 µηνών. Σήµερα µε έßγαλαν από τη ßεράντα. Ήµουνα σίγουρος ότι η «ανθρώπινη» οικογένειά µου µε είχε συγχωρέσει. Ήµουν τόσο χαρούµενός που χοροπήδαγα από ενθουσιασµό. Η ουρά µου κουνιόταν σαν τρελή. Επιπλέον, πίστεψα ότι θα µε πήγαιναν ßόλτα! Κατευθυνθήκαµε προς τον αυτοκινητόδροµο, και άξαφνα, σταµάτησαν το αυτοκίνητο, άνοιξαν την πόρτα και εγώ ßγήκα έξω, χαρούµενος, γιατί σκεπτόµουν ότι θα περνάγαµε τη µέρα µας στην εξοχή. Δεν καταλαßαίνω γιατί έκλεισαν την πόρτα κι έφυγαν. «Ακούστε, περιµένετε!» - γάßγισα. Με ξέχασαν... Έτρεξα πίσω από το αυτοκίνητο µε όλη τη δύναµή µου. Η αγωνία µου µεγάλωνε καθώς άρχισα να καταλαßαίνω, ενώ δεν µπορούσα να αναπνεύσω από το λαχάνιασµα και αυτοί δεν σταµατούσαν, ότι µε είχαν εγκαταλείψει!

17 µηνών. Έψαχνα µάταια να ßρω το δρόµο για να γυρίσω σπίτι. Είµαι µόνος και αισθάνοµαι χαµένος. Στις περιπλανήσεις µου, συναντάω µερικούς ανθρώπους µε καλή καρδιά που µε κοιτάνε µε θλίψη και µου δίνουν λίγο φαγητό. Τους ευχαριστώ µε τα µάτια µου, από τα ßάθη της ψυχής µου. Εύχοµαι να µε υιοθετούσαν. Θα ήµουνα τόσο πιστός όσο κανένας άλλος σκύλος! Όµως, αυτοί απλά λένε: «καηµένο σκυλάκι, πρέπει να έχει χαθεί».

18 µηνών. Πριν από µερικές ηµέρες, πέρασα από ένα σχολείο και είδα πολλά παιδιά µικρά και µεγαλύτερα σαν τα «µικρά µου αδερφάκια». Πλησίασα περισσότερο και µια οµάδα από τα µικρότερα παιδιά, γελώντας, µου πέταξαν πολλές πέτρες, απλά για να δούνε «ποιος σηµαδεύει καλύτερα». Μια από αυτές τις πέτρες µε χτύπησε στο µάτι και, έκτοτε, δεν µπορώ να δω καθόλου µε αυτό το µάτι.

19 µηνών. Είναι απίστευτο. Όταν είχα καλύτερη όψη, οι άνθρωποι µε λυπόντουσαν. Τώρα είµαι πολύ αδύνατος και αδύναµος και η όψη µου είναι απαίσια. Έχω χάσει το ένα µου µάτι και οι άνθρωποι µε διώχνουν µε τις σκούπες όταν προσπαθώ να ξεκουραστώ σε κάποια σκιά.

20 µηνών. Κινούµαι µε εξαιρετικά µεγάλη δυσκολία. Σήµερα, ενώ προσπαθούσα να περάσω το δρόµο, µε χτύπησε ένα αυτοκίνητο. Βρισκόµουνα στη ζώνη των πεζών για να περάσω το δρόµο, όµως ποτέ δεν θα ξεχάσω το γεµάτο ικανοποίηση ßλέµµα του οδηγού, που έδινε συγχαρητήρια στον εαυτό του που µε πάτησε. Εύχοµαι να µε είχε σκοτώσει! Όµως, απλά µου προκάλεσε εξάρθρωση στα πίσω µου πόδια! Ο πόνος ήταν ανυπόφορος! Τα πόδια µου δεν µε υπακούνε και µόλις µε τεράστια δυσκολία µπόρεσα να συρθώ στο γκαζόν στην άκρη του δρόµου. Επί δέκα µέρες έχω µείνει εκτεθειµένος στον ήλιο που καίει, στη δυνατή ßροχή, στο κρύο, χωρίς φαγητό. Δεν µπορώ πλέον να κουνηθώ. Ο πόνος είναι ανυπόφορος. Βρίσκοµαι σε ένα πολύ υγρό µέρος, και φαίνεται ότι ακόµη και το τρίχωµά µου µαδάει. Κάποιοι περαστικοί ούτε καν µε προσέχουν, άλλοι λένε: «µην πλησιάζεις».
Είµαι σχεδόν αναίσθητος, όµως, µια ελάχιστη δύναµη από τα ßάθη του σώµατός µου µε αναγκάζει να ανοίξω τα µάτια µου.. Η γλυκύτητα στη φωνή της µε έκανε να αντιδράσω. «Καηµένο µου σκυλάκι, κοίτα πώς σε έχουν αφήσει», έλεγε.. Μαζί µε την γυναίκα ήταν ένας άντρας µε λευκή ποδιά που µε ακούµπησε και είπε: «Λυπάµαι, κυρία µου, αλλά αυτός ο σκύλος δεν θα τα καταφέρει. Είναι καλύτερα να τον ßοηθήσουµε να ßγει από αυτόν τον πόνο και τη δυστυχία». Η ευγενική κυρία, µε δάκρυα να τρέχουν ποτάµι στα µάγουλά της, συµφώνησε. Όσο καλύτερα µπορούσα, κούνησα την ουρά µου και την ευχαρίστησα, µε τα µάτια µου, για τη ßοήθειά της να αναπαυθώ ειρηνικά και ήρεµα.
Ενώ αισθανόµουν το ελαφρύ τσίµπηµα της ßελόνας, πριν από αυτόν τον µακρύ ύπνο, η τελευταία µου σκέψη ήταν: «γιατί έπρεπε να γεννηθώ, αφού δεν µε ήθελε κανείς;».

«Δεν µπορείς να σώσεις κάθε ζώο στον κόσµο όµως, για αυτό το ένα που σώζεις, ΕΙΝΑΙ ο κόσµος».
Στείλτε το όπου µπορείτε. Όχι µόνον σ' αυτούς που θα δακρύσουν, αλλά κυρίως σ' αυτούς που κάποτε ίσως και να εγκατέλειπαν ένα σκυλί στον δρόµο... (διαβάστε λιγότερα)

1η εßδοµάδα. Σήµερα είµαι ηλικίας µιας εßδοµάδας. Τι χαρά να είµαι µέρος αυτού του Κόσµου!

1 µηνός. Η µαµά µου µε φροντίζει πάρα πολύ καλά. Είναι µια εξαιρετική µητέρα.

2 µηνών. Σήµερα µε χώρισαν από τη µητέρα µας. Ήταν πολύ ανήσυχη και µε τα µάτια της µε χαιρετούσε. Ελπίζω η νέα «ανθρώπινη» οικογένειά µου να µε φροντίζει το ίδιο καλά µε τη µαµά µου.

4 µηνών. Έχω µεγαλώσει πολύ γρήγορα, τα πάντα τραßάνε την προσοχή µου. Υπάρχουν µερικά παιδιά στο σπίτι που µου είναι σαν «µικρά αδερφάκια».... (διαβάστε περισσότερα)

Στοιχεία Επικοινωνίας

 

Facebook © 2011 · Ελληνικά

Σχετικές πληροφορίες · Διαφήμιση · Ανάπτυξη · Θέσεις εργασίας · Προσωπικό απόρρητο · Όροι · Βοήθεια